'Hoe verdraagt een kerk het orgelspel? Hoe pas je je als organist aan aan het orgel en aan de ruimte? En hoe is daarbij je speeltechniek? En wat de een verfoeit vindt de ander prachtig. Dan heb ik wel bezwaar tegen 'gediplomeerde orgelbespelers', die zeggen te weten hoe het echt moet. Ik vind dat het moet boeien door de voordracht. Van kinds af aan dacht ik, als ik iets hoorde: dat is mooie muziek, zo hoort het. Maar hoe het werkelijk moest, hoe het werkelijk bedoeld was? In 'De Harp' zijn destijds hele referaten opgenomen van Straube en van Schweitzer, die gaven allemaal hun mening. Nou, op de vraag: 'Hoe speelde Bach' is het enige goede antwoord: 'Zittend'. Dat is echt de enige overeenkomst. Verder weten we het niet.' LIEFDE VOOR MUZIEK Soms kan de vreugde een mens overweldigen als hij luistert naar de orgelklanken. Soms kan de hemel diep in ons lachen. Dan kan men van een levenslust lopen te schreeuwen. Dan kan men lopen te zingen over de aarde. Dan kan men totaal en opeens vergeten hoe in en in bedroefd men was. Dat kan gebeuren als men luistert naar Willem Hendrik Zwart als hij zijn liefde, zijn vakmanschap in zijn spel legt. Ik ben uitermate dankbaar dat een zo begenadigd kunstenaar uit Kampen afkomstig is en dat hij zoveel vreugde aan mensen geeft door zijn spel. Vele talenten zijn door hem ontbolsterd en hij heeft zeer velen het plezier van muziek maken en samen spelen leren ontdekken. De liefde voor de muziek geeft hij door aan heel velen. Door zijn inspiratie, zijn bezieling heeft hij velen geïnspireerd. Voor het culturele leven in de provincie Overijssel, maar ook ver daarbuiten is hij van grote importantie. Burgemeester H. Kleemans, Kampen GROTE WAARDERING 'Grote waardering hadden we voor het feit dat Zwart het presteerde om een van de zes Triosonates van J.S. Bach op het programma te zetten. Deze Triosonates behoren tot de meesterwerken uit de orgelliteratuur. We beluisterden de schitterende Triosonate in Es dur met de delen Allegro Moderato, Andante, Allegro. Duidelijk onderscheid makend met de onderlinge stemmen, werd dit werk tot een hoogtepunt van de avond.' Maarten Seybel Elburgese Courant (1986) KAMPENSE ORGANIST BOEIT PUBLIEK De "Koraal Finale" van Willem Hendrik Zwart, zoals die klonk gisteravond in de Oude Hervormde Kerk te Ede, was de afsluiting van een orgelavond, zoals er meerdere zouden moeten zijn. Willem Hendrik Zwart, óók een begenadigd dirigent, sloot zijn concert af met een eigen compositie, die, virtuoos gespeeld, een fijn slot gaf aan deze uitvoering. De ruim tweehonderd bezoekers moeten wel intens hebben genoten van het spel van deze organist uit Kampen. Zijn techniek en vooral ook de weergave van verschillende stemmingen in de diverse composities, sprak tot de verbeelding. Dit bleek al uit het begin van het concert. Een hymne "Wilt heden nu treden" van Jan Zwart was een staaltje van organisten-vakmanschap. Maar de tegenstelling met het tweede nummer, het concerto D moll van Bach sprak boekdelen. Een vlotte allegro, maar ook het gevoelige largo en weer een allegro, hij speelde het klaar om deze twee totaal verschillende werken op kundige wijze te vertolken. Zijn soepele techniek kwam hier dan ook duidelijk tot uiting. Trouwens, ook de sonata nummer 1 van Mendelssohn gaf te horen hoe hij de verschillende tempi en stemmingen prachtig in de kerk kon laten klinken. Een uurtje orgelmuziek waar iedereen wel wat van meenam. Na afloop van zo'n avond blijft het nog wat bij je hangen. Zoiets moet heel langzaam verwerkt worden. Aan het einde van het programma was een prachtige Cantilena van Rheinberger geplaatst, die de bezoekers gelegenheid gaf even bij te komen van het geweld. Dat laatste dan in positieve zin. Jammer dat er bij dergelijke concerten geen applaus wordt gegeven. Hij had het meer dan verdiend. Alfons Willems (Augustus 1982)