'Soms denk ik: 'Willem, toe, voorzichtig hoor!' Te veel knoppen open? Nee, die knoppen doen dat niet. Het gaat er dan meer om dat je soms al te heftig in de toetsen grijpt. En dan dat spelen met de wind in je orgel. Dat doe je al zo lang dat je er zelf geen erg meer in hebt. Ik hoor het anderen wel nadoen, maar dan denk ik: 'Oh, doe jij 's even niet zo stom', of 'Jij weet helemaal niet hoe dat moet.' Ze denken dat het maar het beven van je linkerhand is, maar dat is natuurlijk helemaal niet waar. Ze hebben niet in de gaten dat het gaat om bepaalde tonen van je drieklank. Is het een kunstje? Ja, dat zal wel. Ik zie het meer als ademhalingstechniek voor je instrument en soms heeft een orgelakkoord dat nodig, vind ik.' In gloed gezet (....) Maar wie weet hoeveel tijd en inspanningen hij zich vele jaren, en tot op de dag van vandaag, heeft getroost om de glorie van het Bovenkerk-orgel en de Bovenkerk aan een breed publiek bekend te maken, kan de positieve kanten van zijn muzikale persoonlijkheid niet onkennen. En wie de gemeente wel eens heeft horen zingen, in een volle 'Jeugddienst' bijvoorbeeld, op de tonen van Willem Hendriks Zwart's orgel- begeleiding, die denkt terug aan wat hij eens in een interview in dit blad zei: 'Ik kan niet smeulen, ik moet branden', is dankbaar dat hij zovelen aldus in gloed heeft gezet. Hans Wiersma Nieuw Kamper Dagblad (1986)