U hebt nu afscheid genomen. Heeft u een speciale wens die u wilt doorgeven? Een beetje filosoferend: 'Ja, dat afscheid. Na al die jaren diensten begeleiden, na al die jaren wandelconcerten iedere zaterdag, de hele zomer. Dat deed ik graag. En nu zaterdag die samenzang aan het slot. Weet je, Jan van 't Hul schrijft zo treffend over het concert van zaterdag: 'Toen ging het lampje boven de speeltafel uit.' En dan vliegt er een vliegtuigje met een sleep boven Kampen: 'Willem Hendrik bedankt'. Dat doet je toch wel wat. En zondag speelde ik nog twee diensten hier, 's ochtends de Gereformeerde Bond, 's middags de rechts-confessionelen. Dat is heerlijk. Ik wilde er op tijd een punt achter zetten. Dat was de afspraak, en zo is het nu gegaan. Afscheid nemen doet pijn, maar je krijgt kippenvel als de lofzang uit de diepte oprijst in het 'Alle roem is uitgesloten.' Wat ik nog graag wil blijven doen is historisch onderzoek. En muziek opschrijven. Daar kwam ik niet toe. Misschien lukt het nu met een 2e Kerstsuitte. Ja, weet je, het orgel 'is van mij'. Maar daar liet ik graag ook anderen op spelen. Als ze moesten studeren en het kon ingepast worden, prima. Dat was na het overlijden van pa zo pijnlijk. Toen mocht je ineens niet meer studeren op het orgel. Net of je pa een paar keer moest begraven.... Wat ik wens, zou je kunnen samenvatten in het woord 'harmonie'. Ik wil graag als ik kan af en toe nog helpen. In harmonie moeten we met elkaar leven. Dat woord heb ik me altijd voorgehouden, probeer alles samen in harmonie te bereiken. Past een dergelijk woord niet prachtig bij mensen die van muziek houden?’ '